Możliwości w zakresie eksponowania oferty wystawcy w znacznym stopniu zależą od układu konfiguracyjnego stoiska. Istnieje kilka podstawowych form usytuowania ekspozycji. Każda z nich ma swoje zalety raz wady, co znajduje odzwierciedlenie w zróżnicowanych cenach wynajmu powierzchni oferowanej przez organizatorów targów. Najdroższe są miejsca znajdujące się na parterze, usytuowane w układzie wyspowym lub półwyspowym.
Usytuowanie stoiska
- Stoisko rzędowe (określane również jako szeregowe) jest najczęściej występującą konfiguracją na polskich imprezach wystawienniczych. Cechuje je ograniczona możliwość prezentowania oferty ze względu na to, iż kontakt z gośćmi targowymi może następować tylko poprzez jedną ścianę stoiska. Stwarza to niebezpieczeństwo powstania dużego tłoku w obrębie ekspozycji, co może zniechęcić wielu zwiedzających do zapoznania się propozycją wystawcy. Zaletami takiego układu przestrzennego są: niska cena wynajmu oraz łatwość dokonania rezerwacji.
- Koleją formą lokalizacji stoiska jest usytuowanie narożne, charakteryzujące się tym, że dwie sąsiadujące ze sobą ściany otwarte są dla publiczności. Taka konfiguracja, w porównaniu ze stoiskiem rzędowym, stwarza znacznie bogatsze możliwości aranżacyjne oraz z większą siłą przyciąga gości targowych. Wiele osób zajmujących się marketingiem wystawienniczym uważa takie rozwiązanie za najbardziej optymalne ze względu na to, że wystawca uzyskuje dość dobre warunki ekspozycyjne przy umiarkowanych kosztach. Często pojawiającym się utrudnieniem przy dokonywaniu rezerwacji tego typu miejsc jest ich ograniczona dostępność w hali targowej.
- Trzecia możliwość usytuowania ekspozycji to wybór stoiska czołowego (nazywanego również „półwyspem”). Odsłonięcie jego trzech brzegów stwarza bardzo dobre warunki do pokazywania eksponatów, jednak występują ograniczone możliwość eksponowania materiałów informacyjnych (np. w postaci plansz). Jedna zabudowana ściana pozwala na umieszczenie za nią części magazynowo-technicznej oraz miejsca do prowadzenia rozmów. Wynajem miejsca pod stoisko czołowe jest dość drogie, jednak mimo to, występuje z reguły duże zapotrzebowania na taką lokalizację ekspozycji.
- Najbardziej odsłoniętą formą wystawienniczą jest stoisko wyspowe (nazywane również „wyspą” lub stoiskiem blokowym), gdzie ekspozycja z każdej strony otoczona jest ciągiem komunikacyjnym. Takie usytuowanie stwarza najszersze możliwości zaprezentowania oferty przedsiębiorstwa. Możliwe są trzy formy budowy ekspozycji:
- kompozycja otwarta – bez zewnętrznych płaszczyzn zasłaniających widoczność
- kompozycja częściowo otwarta – występuje kilka płaszczyzn zewnętrznych, umieszczonych w celu utrudnienia zwiedzającym bezpośredniego dostępu do wnętrza stoiska
- kompozycja zamknięta – wszystkie brzegi ekspozycji zabudowane są powierzchniami zewnętrznymi tak, aby zwiedzający chcący porozmawiać lub zobaczyć eksponaty musieli wejść do środka
Przy wyborze stoiska wyspowego problem może sprawić lokalizacja części recepcyjnej oraz zaplecza, jednak z reguły umieszcza się je w centralnej części stoiska. Takie ekspozycje zajmują przeważnie znacznie większy obszar, niż ma to miejsce w wypadku pozostałych układów konfiguracyjnych. Również cena dokonania rezerwacji jednego metra kwadratowego powierzchni wystawienniczej pod taką zabudowę jest najwyższa.
Poza wymienionymi czterema układami przestrzennymi eksponowanie produktu może odbywać się na terenie otwartym, poza obszarem hali targowej. Takie rozwiązanie wykorzystuje się w wypadku prezentowania wyrobów o bardzo dużych gabarytach (np. uzbrojenie i sprzęt lotniczy) lub urządzeń, których działanie demonstruje się w warunkach zbliżonych do naturalnych (np. maszyny budowlane). Niekiedy oryginalna aranżacja ekspozycji wymusza zorganizowanie stanowiska targowego obok pomieszczeń wystawowych, np. gdy gości przyjmuje się w autobusie lub zabytkowym wagonie kolejowym. Taka możliwość istnieje na terenach targowych posiadających własną bocznicę kolejową.
Warianty zabudowy
Spotyka się kilka podstawowych rodzajów zabudowy powierzchni targowej. Najtańszym i najprostszym rozwiązaniem jest wynajęcie jednego ze standardowych systemów wystawienniczych (tzw. „oktagonalnych”). W naszym kraju powszechnie stosowane są stałe instalacje OCTANORM oraz SYMA1. Wykorzystywane są również inne systemy (np. F+M). Ze względu na ograniczoną liczbę układów, jakie można skonstruować przy wyborze tego typu rozwiązań, stoiska zbudowane w ten sposób są do siebie podobne.
Znacznie bogatsze możliwości aranżacyjne oferują stoiska autorskie tworzone w oparciu o indywidualne projekty. Do ich budowy wykorzystuje się elementy systemów standardowych. Wybierając takie rozwiązanie wystawca musi przeznaczyć na nie znacznie większe środki finansowe, niż ma to miejsce w wypadku zastosowania systemów „oktagonalnych”. Dzięki temu zyskuje bogatsze możliwości zagospodarowania przestrzeni targowej. Wygląd ekspozycji można jednak w sposób całkowicie swobodny kształtować dopiero w przypadku wyboru niestandardowego stoiska autorskiego. Przy jego budowie właściwie nie występują żadne standardy i ograniczenia a zakres materiałów, na których można oprzeć jego konstrukcję, jest bardzo szeroki. Najczęściej wykorzystuje się: wyroby drewnopochodne, płyty kartonowo-gipsowe, tworzywa sztuczne, metal, szkło oraz szkło akrylowe.
Kolejne możliwe rozwiązanie to zakup szybko rozkładalnego systemu wystawienniczego lub mobilnego stoiska targowego. Przy ich wykorzystaniu, ekspozycja może zostać rozłożona przez osoby należące do personelu reprezentującego wystawcę w ciągu kilkunastu minut (w przypadku stoiska mobilnego – w czasie kilku godzin). Podstawowe elementy takiej formy zabudowy to ścianki wystawiennicze (proste lub łukowe) z wymiennymi planszami graficznymi. Ponadto w uzupełnieniu wyposażenia stoiska stosuje się: mostki z podświetleniami, słupy pasażowe, trybunki, rolety oraz półki na ulotki.
Mądrze wybrać
Każdy z przedstawionych rodzajów zabudowy oferuje wystawcom sporo korzyści, jednak z ich wykorzystaniem wiążą się również pewne niedogodności (tab. 1). Dlatego niekiedy na targach można spotkać stoiska powstałe poprzez połączenie różnych form. Na przykład problem związany z brakiem zamykanego zaplecza rozwiązuje się poprzez wynajęcie u organizatora stoiska wykonanego w ramach standardowej zabudowy, a następnie ekspozycję wyposaża się w zakupione przenośne elementy wystawiennicze.
Zalety oraz wady różnych wariantów zabudowy targowej:
| Rodzaj stoiska | Zalety | Wady |
| System standardowy („oktagonalny”) |
|
|
| Stoisko autorskie |
|
|
| Niestandardowe stoisko autorskie |
|
|
| Szybkorozkładalne systemy wystawiennicze |
|
|
Architektura zabudowy jest najbardziej widoczną sferą wystawiennictwa, dlatego wybór formy wystawienniczej jest jedną z najważniejszych decyzji podejmowanych w procesie przygotowania udziału firmy w targach. Od oryginalności projektu oraz jakości wykonania ekspozycji w dużej mierze zależą uzyskane efekty wystąpienia targowego. Decydując się na określony rodzaj stoiska należy uwzględnić wiele czynników, z których najważniejsze to koszt przygotowania ekspozycji oraz zdolność do zapewnienia warunków potrzebnych do osiągnięcia przyjętych przed imprezą celów marketingowych.
1Elementy wielokrotnego użycia w postaci ścian (białe panele pokryte okleiną PCV) łączone i konfigurowane są za pomocą metalowych słupków. Podstawą tych konstrukcji są powtarzalne moduły o szerokości 99 cm lub 100 cm i wysokości 250 cm. Stoiska przygotowane z wykorzystaniem systemów standardowych, w zależności od wykupionego przez wystawcę wyposażenia dodatkowego, wzbogacane są o takie elementy jak: fryz z nazwą firmy, instalację oświetleniową, strukturę sufitową, wykładzinę dywanową, stoliki, krzesła, regały, trybunki itp.
Marcin Gębarowski, stoisko.pl
Zdjęcie dzięki: s-media-cache-ak0.pinimg.com
